ذکر همیشگی حضرت امیرالمؤمنین
یکی از ویژگی های امام علی علیه السلام آن بود که همواره به یاد خدا بود،
و در هر حال ذکر می گفت،
و ذکر همیشگی حضرت «اَلْحَمْدُ لِلَّه» بود،
که مدام از زبان مبارکش جاری می شد.
وقتی لباس نو می پوشید،
آنگاه که سوار اسب می شد،
الحمدللّه می گفت،
و می فرمود:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی اَکْرَمَنا وَ حَمَلَنا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقَنا مَنَ الطَّیِّباتِ وِفَضَّلَنا عَلی کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضیلاً
(حمد خدارا که ما را کرامت بخشید و در صحرا و دریا وسیله سواری عطاکرد، و از روزیِ پاکیزه روزی داد و بر بسیاری از آفریده ها ما
را برتری بخشید.) [۱] .
و یا آیه ۱۳ سوره زخرف را می خواند که:
«سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَلَنا هذا وَ ماکُنَّا لَهُ مُقْرِنینَ وَ إِنَّا اِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُون» رَبِّ اِغْفِرْلی ذُنُوبی اِنَّهُ لایَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاَّ اَنْتْ
(پاک و برتر است خدائی که این سواری را تسلیم من نمود که هرگز بر آن قدرت نداشتیم، و بازگشت ما به سوی خداست.)
و بعد می فرمود:
خدایا مرا ببخش که همانا بخشاینده گناهان، کسی جز تو نیست.
و وقتی از خانه بیرون می آمد، می فرمود:
بسم اللَّه [۲] .
و بر سفره به هنگام صرف غذا می فرمود:
(بسم اللَّهِ الرَّحمن الرَّحیم) [۳] .
یکی از ویژگی های امام علی علیه السلام آن بود که همواره به یاد خدا بود،
و در هر حال ذکر می گفت،
و ذکر همیشگی حضرت «اَلْحَمْدُ لِلَّه» بود،
که مدام از زبان مبارکش جاری می شد.
وقتی لباس نو می پوشید،
آنگاه که سوار اسب می شد،
الحمدللّه می گفت،
و می فرمود:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذی اَکْرَمَنا وَ حَمَلَنا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقَنا مَنَ الطَّیِّباتِ وِفَضَّلَنا عَلی کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضیلاً
(حمد خدارا که ما را کرامت بخشید و در صحرا و دریا وسیله سواری عطاکرد، و از روزیِ پاکیزه روزی داد و بر بسیاری از آفریده ها ما
را برتری بخشید.) [۱] .
و یا آیه ۱۳ سوره زخرف را می خواند که:
«سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَلَنا هذا وَ ماکُنَّا لَهُ مُقْرِنینَ وَ إِنَّا اِلی رَبِّنا لَمُنْقَلِبُون» رَبِّ اِغْفِرْلی ذُنُوبی اِنَّهُ لایَغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاَّ اَنْتْ
(پاک و برتر است خدائی که این سواری را تسلیم من نمود که هرگز بر آن قدرت نداشتیم، و بازگشت ما به سوی خداست.)
و بعد می فرمود:
خدایا مرا ببخش که همانا بخشاینده گناهان، کسی جز تو نیست.
و وقتی از خانه بیرون می آمد، می فرمود:
بسم اللَّه [۲] .
و بر سفره به هنگام صرف غذا می فرمود:
(بسم اللَّهِ الرَّحمن الرَّحیم) [۳] .
————–
پی نوشت ها:
[۱] صفّین ابن مزاحم ص ۱۳۲ – و – جواهر المطالب ج ۱ ص ۲۶۹.
[۲] صحیح ترمذی، وسنن نسائی، و الموافقات حافظ، و کتاب صفّین ابن مزاحم ص۱۳۲،. جواهر المطالب ج۱ ص۲۶۹.
[۳] امالی شیخ صدوق ص۲۴۶.
انتخاب شفقنا از دانش نامه حضرت علی(ع)
————–
پی نوشت ها:
[۱] صفّین ابن مزاحم ص ۱۳۲ – و – جواهر المطالب ج ۱ ص ۲۶۹.
[۲] صحیح ترمذی، وسنن نسائی، و الموافقات حافظ، و کتاب صفّین ابن مزاحم ص۱۳۲،. جواهر المطالب ج۱ ص۲۶۹.
[۳] امالی شیخ صدوق ص۲۴۶.
انتخاب شفقنا از دانش نامه حضرت علی(ع)
