آقای روحانی! وظیفه شما ابراز احساسات نیست بلکه ملت از شما عمل می خواهندبیکاری و گورخوابی ناشی از سوء عملکرد دولت است
به گزارش خاورستان، انتشار گسترده گور خوابی عده ای فقیر و مستضعف در گورستان نصیرآباد باغستان، دل هر انسانی را به درد می آورد و همین کافی بود تا موجی از واکنش ها را در شبکه های اجتماعی به خود جلب کند. آنچه که طبیعت انسان می طلبد، درد آمدن دل از این همه رنج و محنتیست که بر یک عده همنوع روا شده است و حال در گوشه ای دیگر عده ای در آسایش بی حد و حصر، به زندگی مشغولند.
در میان همه این واکنش ها، اصغر فرهادی نویسنده و کارگردان سینما با نامه ای عتاب انگیز به رئیس جمهور، به گونه ای ریشه این مسائل را منوط به عملکرد دولت می داند و این را مایه شرمساری رئیس جمهور خطاب می‌کند. جواب این نامه اما از سوی رئیس‌جمهور اینگونه داده می‌شود که این موضوع برای ملت و دولت قابل تحمل نیست و این نامه را دردناک خطاب کرده است.
جالب اینجاست که دولت این روزها به خاطر این وقایع و رخدادهایی که خود مسبب آن است و یا اطلاعی نداشته و یا نخواسته توجهی کند، همگام با مردم شده و با زبانی شبیه مردم، او هم احساس دردمندی می‌کند و از فضای موجود به انتقاد برخواسته است.
چندی پیش رئیس جمهور در هر سخنرانی، دائماً از وضعیت بیکاری می‌نالید و از آن انتقاد می‌کرد گویی انگار مسئولی خارج از دولت موظف به برطرف کردن آن بوده است و حال که این اقدام عملی نشده، جناب رئیس جمهور از آن نالان است و به عنوان یک مرجع بالادستی از این مهم غمگین و گله مند شده و این در حالیست که خود رئیس جمهور موظف بوده این اقدام را انجام دهد و دیگران باید از او انتقاد کرده و نالان باشند ولی چنین پیشروی ها و فرار روبه جلوهای خنده دار برای مخاطب بسیار قابل توجه است.
گورخوابی هم از این قبیل مسائل است. روزی که همه دولت بسیج می شود تا مسکن مهر را یک طرح مزخرف خطاب کند و مسائل سیاسی و جناحی را بر منافع جامعه ارجح می داند و وقتی که دولت در برهه انتخابات 92 وعده های سنگین حل مشکل مسکن را به جامعه می دهد و دریغ از اجرایی شدن یک وعده و شعار، امروز باید هم دچار چنین وقایع اندوه باری باشیم.
چرا دولت خود را مورد عتاب قرار نمی دهد و احساس مسئولیت پیرامون این وقایع ندارد و دائما به ابراز احساسات می پردازد و نمی گوید موظف بوده به فکر مستضعفین باشد؟
چرا تراز این دولت در تراز انقلاب اسلامی نیست و کاخ نشینان نجومی بگیر را در کشور، ذخایر نظام خطاب می کند و حال آنکه این ملت مستضعف هستند که جزء ذخایر اصلی و اساسی نظام محسوب می شوند؟
تا کی اجر و قرب اشرافیت در میان دولت بالاتر از مردم محرومی باشد که پرداخت اندک یارانه ای به آنها هم برای دولت به عنوان شب عذاب و مصیبت خطاب می شود؟
آقای رئیس جمهور امروز قدری منصفانه‌تر بنگرید و ببینید چه کسی مقصر این فضاحت های اجتماعی و انسانی است؟
آیا انتظار عموم مردم این است که شما هم همگام با آنها ابراز شرمندگی و غمگساری کنید و یا انتظار این است که مدیران خاطی را شناسایی و ریشه این سوء عملکرد را برطرف کنید و به ملت شریف ایران گزارش دهید؟
مگر ملت شما را برای سخنرانی و تئوری پردازی و یا سخنگوی خود انتخاب کرده اند که امروز چنین پاسخی به نامه یک هنرمند دردمند می دهید و به سادگی آن را از دوش خود برمیدارید و بر دوش شخصی غائب و نامعلوم می نهید؟
آقای رئیس جمهور دولت خادم ملت است و آمده است تا دردی در جامعه به قوت خود باقی نماند ولی با وعده و عیدهای فراوان آمدید و دردی که از این ملت برطرف نشد هیچ بلکه بر دردهای اجتماعی کشور نیز افزودید و حال آنکه انقلاب اسلامی رویه اش با این رویه ماخوذه شما بسیار متفاوت است؟
