قصه شیخ و دلبر!
دوشنبه, ۲۸ فروردين ۱۳۹۶، ۰۳:۰۲ ب.ظ
قصه شیخ و دلبر!
شیخ حسن روحانی وقتی به قدرت رسید، زنده کردن امید مردم را در تدبیر عادی سازی روابط با آمریکا دید و برای رسیدن به دلبر هرآنچه که توانست کرد. برای اولین بار پس از انقلاب وزیر خارجه ایران با همتای آمریکایش دست داد و بر سر یک میز نشست و شیخ حسن نیز مکالمه ای نیم ساعته با اوباما داشت.
در چند سال اخیر زندگی مردمان ایران به رویکردهایی گره خورد که کشور را به بحرانی اقتصادی حادی فرو برده که خروج از آن به کاری بس طاقت فرسا نیاز دارد.
به گزارش جهان نیوز، روزی روزگاری مردم ایران بر دیو زمان خود تاختند و تمام کاخ و حکومتش را به زیر کشیدند تا مشخص شود سرزمین حماسه و ایثار جایی برای دیوصفتان نیست. با خروج شاه دیوصفت، فرشته در تبعید پای در کشور گذاشت تا منادی بخش آزادی، استقلال و جمهوری اسلامی باشد. جمهوری که با استفبال بی نظیر مردم روبه رو شد و پایه های پیشرفت و آبادانی و آزادی از بند حاکمان مستبد برای کل مستضعفان جهان شد. در حالیکه برای سال های نخست انقلاب غرب و شرق برعلیه انقلاب و ایران هر آنچه سیاست خصومت آمیز در قالب جنگ و تحریم و محدودیت بود، عملی کردند و با مقاومت مردم رو به رو شدند، ولی در سال های بعد برخی دچار نسیان شدند و از یاد بردند که استبکار به چیزی جزء ریشه کن کردن نظام اسلامی رضایت نمی دهد.
پس از شکست غرب در تسلیم ایران، امید آنها به کسانی بود که در مناصب مهم حکومتی مشغول به کارند و تنها راه پیشرفت و توسعه را کنار گذاشتن ارزش ها و آرمان های انقلاب و عادی سازی روابط با مهد استکبار یعنی آمریکا دانستند. این رویکرد از دهه دوم انقلاب به تدریج در میان سیاستمداران نفوذ کرد و به تدریج در دهه سوم چنان پررنگ شد که به شعار دولت ها و نامزدهای انتخاباتی برای کسب رای تبدیل شد.
دولت هاشمی رفسنجانی، عادی سازی روابط با غرب و با محوریت کشورهای اروپایی را آغاز کرد و نیم نگاهی نیز به نرم شدن آمریکا برای شروع روابط داشت ولی این آرزو به دولت اصلاحات رسید و هرآنچه نرمش نشان داد، زیاده خواهی های واشنگتن افزون گشت و خصومتش را در قالب تهدید به جنگ و تحریم بیشتر کرد.
اما این پایان کار نبود و شیخ قصه ما که سال های سال در کارنامه اش مبارزات انقلابی و حضور در جنگ داشت، به ناگهان وارد میدان مبارزات انتخاباتی شد و آدرس خانه کدخدا را برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی و هسته ای داد. دلبری که در زمان باراک حسین اوباما رویای برقراری روابط با ایران را برای غرب گرایان زنده کرده بود ولی بدترین سیستم تحریمی و اجماع بین المللی را علیه ملت و مردم ایران در سال های حضورش به بار آورد.
شیخ حسن روحانی وقتی به قدرت رسید، زنده کردن امید مردم را در تدبیر عادی سازی روابط با آمریکا دید و برای رسیدن به دلبر هرآنچه که توانست کرد. برای اولین بار پس از انقلاب وزیر خارجه ایران با همتای آمریکایش دست داد و بر سر یک میز نشست و شیخ حسن نیز مکالمه ای نیم ساعته با اوباما داشت.
همه چیز به خیالشان خوب پیش می رود و دلبران دست خود را به سمت دولتمردان ایرانی دراز کرده اند. اما در پی خنده های شیطنت آمیز دلبر، خدعه ها و نیرنگ هایی وجود داشت تا ایران را در چاهی به نام برجام ها بیاندازند و یک به یک انقلاب و جمهوری اسلامی را از قدرت و اقتدارش تهی سازند.
هرچند با کش و قوس های فراوان برجام هسته ای نصیب ایران شد و محدودیت هایی برای تعلیق تحریم ها بر صنعت هسته ای تحمیل شد اما برجام دلبران، آفتاب تابان تدبیر و امیدی به جزء سراب نبود.شیخ حسن روحانی به آروزی دیرینه اش برای رسیدن به دلبر رسید ولی دلبر آن چیزی نبود که فکرش را می کرد و زیر دستکش مخملینش، پنجه آهنی برای فرو کردن در قلب کشور قرار داشت.
حال پس از 4 سال از سکانداری روحانی ثابت شد که رویکردش برای پیشرفت و توسعه مدنظرشان کارساز نشد و بحرانی را در اقتصاد و معیشت مردم ایران به بار آورده که هزاران مرد میدان می خواهد برای خروج از این بحران. سیاست دولت در همان شروع کارش شکست خورد و ریل گذاری اشتباه دولتمردان بیکاری و کوچک شدن سفرها را به دنبال داشته است. داستان شیخ و دلبر سرانجام خوشی نداشت و دود جادو و جنبل های آمریکایی ها به چشم مردم ایران رفت.
به گزارش جهان نیوز، روزی روزگاری مردم ایران بر دیو زمان خود تاختند و تمام کاخ و حکومتش را به زیر کشیدند تا مشخص شود سرزمین حماسه و ایثار جایی برای دیوصفتان نیست. با خروج شاه دیوصفت، فرشته در تبعید پای در کشور گذاشت تا منادی بخش آزادی، استقلال و جمهوری اسلامی باشد. جمهوری که با استفبال بی نظیر مردم روبه رو شد و پایه های پیشرفت و آبادانی و آزادی از بند حاکمان مستبد برای کل مستضعفان جهان شد. در حالیکه برای سال های نخست انقلاب غرب و شرق برعلیه انقلاب و ایران هر آنچه سیاست خصومت آمیز در قالب جنگ و تحریم و محدودیت بود، عملی کردند و با مقاومت مردم رو به رو شدند، ولی در سال های بعد برخی دچار نسیان شدند و از یاد بردند که استبکار به چیزی جزء ریشه کن کردن نظام اسلامی رضایت نمی دهد.
پس از شکست غرب در تسلیم ایران، امید آنها به کسانی بود که در مناصب مهم حکومتی مشغول به کارند و تنها راه پیشرفت و توسعه را کنار گذاشتن ارزش ها و آرمان های انقلاب و عادی سازی روابط با مهد استکبار یعنی آمریکا دانستند. این رویکرد از دهه دوم انقلاب به تدریج در میان سیاستمداران نفوذ کرد و به تدریج در دهه سوم چنان پررنگ شد که به شعار دولت ها و نامزدهای انتخاباتی برای کسب رای تبدیل شد.
دولت هاشمی رفسنجانی، عادی سازی روابط با غرب و با محوریت کشورهای اروپایی را آغاز کرد و نیم نگاهی نیز به نرم شدن آمریکا برای شروع روابط داشت ولی این آرزو به دولت اصلاحات رسید و هرآنچه نرمش نشان داد، زیاده خواهی های واشنگتن افزون گشت و خصومتش را در قالب تهدید به جنگ و تحریم بیشتر کرد.
اما این پایان کار نبود و شیخ قصه ما که سال های سال در کارنامه اش مبارزات انقلابی و حضور در جنگ داشت، به ناگهان وارد میدان مبارزات انتخاباتی شد و آدرس خانه کدخدا را برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی و هسته ای داد. دلبری که در زمان باراک حسین اوباما رویای برقراری روابط با ایران را برای غرب گرایان زنده کرده بود ولی بدترین سیستم تحریمی و اجماع بین المللی را علیه ملت و مردم ایران در سال های حضورش به بار آورد.
شیخ حسن روحانی وقتی به قدرت رسید، زنده کردن امید مردم را در تدبیر عادی سازی روابط با آمریکا دید و برای رسیدن به دلبر هرآنچه که توانست کرد. برای اولین بار پس از انقلاب وزیر خارجه ایران با همتای آمریکایش دست داد و بر سر یک میز نشست و شیخ حسن نیز مکالمه ای نیم ساعته با اوباما داشت.
همه چیز به خیالشان خوب پیش می رود و دلبران دست خود را به سمت دولتمردان ایرانی دراز کرده اند. اما در پی خنده های شیطنت آمیز دلبر، خدعه ها و نیرنگ هایی وجود داشت تا ایران را در چاهی به نام برجام ها بیاندازند و یک به یک انقلاب و جمهوری اسلامی را از قدرت و اقتدارش تهی سازند.
هرچند با کش و قوس های فراوان برجام هسته ای نصیب ایران شد و محدودیت هایی برای تعلیق تحریم ها بر صنعت هسته ای تحمیل شد اما برجام دلبران، آفتاب تابان تدبیر و امیدی به جزء سراب نبود.شیخ حسن روحانی به آروزی دیرینه اش برای رسیدن به دلبر رسید ولی دلبر آن چیزی نبود که فکرش را می کرد و زیر دستکش مخملینش، پنجه آهنی برای فرو کردن در قلب کشور قرار داشت.
حال پس از 4 سال از سکانداری روحانی ثابت شد که رویکردش برای پیشرفت و توسعه مدنظرشان کارساز نشد و بحرانی را در اقتصاد و معیشت مردم ایران به بار آورده که هزاران مرد میدان می خواهد برای خروج از این بحران. سیاست دولت در همان شروع کارش شکست خورد و ریل گذاری اشتباه دولتمردان بیکاری و کوچک شدن سفرها را به دنبال داشته است. داستان شیخ و دلبر سرانجام خوشی نداشت و دود جادو و جنبل های آمریکایی ها به چشم مردم ایران رفت.
