رجام داخلی؛ آغاز پروژه سکوت ملی

برجام داخلی؛ آغاز پروژه سکوت ملی

حسن روحانی که سال‌ها رفاقت با اکبر هاشمی رفسنجانی را یدک می‌کشید و مدت‌ها مسئولیت امنیتی داشت، این بار از تکریم منتقدان و آزادی بیان می‌گفت و حتی کار را به جایی رساند که در مراسم تنفیذ حکم خود گفت که از شدت برخورد با منتقدان و مخالفان و رقیبان به خدا پناه می‌برد.

 «نسیم آنلاین»:: علی جمشیدی- زمانی که حسن روحانی می‌خواست سکان قوه مجریه ایران را به دست بگیرد آنقدر شعارهای دهن‌پرکن داده بود که عام و خام، بالاخص آنهایی که او، سابقه و وابستگی‌های سیاسی- حزبی‌اش را نمی‌شناختند و آنهایی که از وضعیت حاکم خسته شده بودند و دنبال یک نفر جدید می گشتند، رأی خود را به نام او بنویسند و حسن روحانی را به کابین هدایت دولت یازدهم بفرستند؛ شعارهایی که آن روزها در دمای ۴۵ درجه هوای تبلیغات سیاسی هم خوش آب و رنگ بود و هم امیدوار کننده.

آنقدر از کلید و شاه کلید گفته بودکه مردم گمان کردند کلیددار واقعی انقلاب آمده و آنقدر از گردش چرخ اقتصاد که گویی ده‌ها بار تئوری‌هایش توانسته انقلاب را از منجلاب بیرون بکشد و به محض رأی آوری کابینه‌اش میلیاردهای خارجی خواهند بود که به ایران می‌آیند و دلارهایشان را در گوشه و کنار سرمایه‌گذاری می‌کنند.

آنقدر از عزت پاسپورت ایرانی گفت که ملت گفتند یحتمل قرار است عضو "شینگن" شویم و آنقدر از آزادی اطلاعات و شفافیت و حذف رانت که انگار "زورو" وارد میدان رقابت شده و قرار است همه رانت‌خواران و مفسدان را به سزای اعمالشان برساند.

شعارهایی که البته دست آخر هفت دهم درصد برتری برای روحانی به ارمغان آورد و او را رئیس دولت یازدهم کرد.

شعارهای حسن روحانی اما همچون قبل، بعد از ریاست هم ادامه پیدا کرد و حتی موضوعات دیگری را هم در برگرفت موضوعاتی که شاید این بار کمتر از قبل، به قد و قواره تکنوکرات‌ها می‌آمد.

حسن روحانی که سال‌ها رفاقت با اکبر هاشمی رفسنجانی را یدک می‌کشید و مدتها مسئولیت امنیتی داشت، این بار از تکریم منتقدان و آزادی بیان می‌گفت و حتی کار را به جایی رساند که از شدت برخورد با آنها یعنی همان منتقدان و مخالفان و رقیبان به خدا پناه برد.

مردم یادشان نرفته که او در مراسم تنفیذ ریاست جمهوری‌اش در حسینیه امام خمینی(ره) و در مقابل چشم صدها نفری که آنجا بودند و میلیون‌ها نفری که بعداً‌ از طریق رسانه ملی حرف‌هایش را شنیدند گفته بود:

"خدایا به تو پناه می‌برم از استبداد رای و عجله در تصمیم گیری و تقدم نفع شخصی و گروهی به منافع مردم. همچنین به تو پناه می‌برم از بستن دهان منتقدان و رقیبان. یاری‌ام کن بنده مخلصی برای تو و خادم لایقی برای تو باشم و فراموش نکنم آنچه بر پیشینیان رفته است." (مراسم تنفیذ - تاریخ ۱۲/۵/۱۳۹۲)

امروز اما سه سال از آن ایام گذشته، سه سال از شعارهای یک خط در میان روحانی؛ دولت در سال پایانی خود به سر می برد و در این مدت نه آن کلید افاقه کرده و نه آن چرخ چرخیده.

بماند که نماینده ما را به سازمان ملل راه ندادند و وزیرمان را به مکه. بماند که قیل و قال شفافیت و قانون گردش اطلاعات از رانت‌های هزار میلیاردی سر درآورد و فیش‌های حقوقی نجومی و بماند که به جای تکریم و احترام منتقدان فحش‌ها و بدوبیراه‌ها بود که یک به یک نثار منتقدان شد و خوب در ذهنشان فرو کرد که هم بی شناسنامه‌اید و هم بی‌سوادید و هم باید به جهنم بروید.

اینها همه به کنار اما چیزی که این روزها حسابی به چشم آمده همان است که گفتیم به قد و قواره برخی ها نیامده، همان آزادی و تکریم منتقدان، همان چیزی که اول گریبان "۹دی" را گرفت و حالا هم "جهان نیوز"، هر هم دو را توقیف کرده‌اند.

ظاهراً دولت تدبیر و امید این بار به جای پناه بردن به خدا به وزارت ارشاد و هیئت نظارت و چفت و بست‌های آنها به تحریریه منتقدان و رسانه‌هایشان پناه برده.
حسن روحانی که آخرین نشست خبری خود در اسفندماه گذشته گفته بود که باید پروژه برجام ۲ را آغاز کنیم و از گفتگوهای ملی حرف به میان آورده بود، ظاهراً این بار به جای برجام ۲ و گفتگوی ملی پروژه "سکوت ملی" را آغاز کرده است.

امنیتی‌ترین دولت تاریخ انقلاب همان را کرده که دولت سازندگی و اکبر هاشمی با رسانه‌ها کرده بود.

امروز ایامی است که کوچکترین انتقادها از سوی دولت تحمل نمی‌ شود، حتی انتقاد به خارجی ها، حتی به گوشه قبایشان بر می‌خورد که چرا به پادشاه خائن عربستان گفته‌اید فلان و بهمان!

البته انتظاری جز این هم نیست؛ وقتی که جناب روحانی به عنوان نفر اول دولت آن بالا نشسته و مسلسل بد و بی‌راه را به منتقدان گرفته، خوب معلوم است که هیئت نظارت منتظر نامه و دستور نمی‌ماند و خودش می فهمد که از بالا فرمان حمله صادر شده و هیئت نظارت و وزارت ارشاد هم مستقیماً قید دادگاه و پاسگاه را می‌زنند و سایت را پایین می‌کشند.

البته در این میان برخی می‌گویند که این اقدام تاکتیکی هم هست، می‌گویند وقتی رسانه‌ها در فضایی که دولت می‌گوید برجام آفتاب تابان است و از رکود خارج شدیم و هر روز یک گشایش اقتصادی داریم، پشت سر هم خبر تعطیلی "ارج" و "پارس الکتریک" و "کاشی قوچان" و "کمپرسورسازی تبریز" را مخابره می کنند، انتظاری هم جز این نباید داشته باشند.

رسانه‌ها نباید انتظار داشته باشند که هر روز فیش حقوقی چند ده میلیونی و چند صد میلیونی یک مدیر دولتی را منتشر کنند و دست آخر از آنها تقدیر هم بشود.
برخی در فشای مجازی می گویند که دولت در یک سال پایانی روزهای سختی را در پیش دارد و اگر می‌خواست اندکی بیشتر تحمل کند عنان کار را از دست می‌داد. می‌گویند دولت در این فضا باید یک کاری می‌کرد و برای کشیدن ترمز انتقادها مجبور بود که چنین کاری کند تا به زور هم که شده فضا را عوض کند و نَسَخ بکشد تا درس عبرتی باشد برای کسانی که می‌خواهند باز هم خبر تعطیلی واحدهای تولیدی را در زیر تابش آفتاب برجام مخابره کنند.